عذر خواهی کردن کودکان

کودکتان را مجبور به عذرخواهی نکنید؛ به او بیاموزید چگونه این کار را از صمیم قلب انجام دهد.

کارشناسان بیان می‌کنند که آن‌چه مهم است، صرفاً به‌زبان آوردن این کلمات نیست بلکه یادگیری پذیرش مسئولیت اشتباه است.

«کودکان به اطمینان خاطر نیاز دارند که حتی اگر رفتار بدی داشته‌اند، خودشان بد نیستند و هنوز هم آن‌ها را دوست دارید».

 با تقسیم فرآیند عذرخواهی به چند مرحله، می‌توانید به فرزندتان کمک کنید که درک کند اعمالش چگونه بر دیگران تاثیر می‌گذارد؛ بدین ترتیب او یاد می‌گیرد چه زمانی در رفتارش تجدید نظر کند.

اگر به او اصرار کنید در زمانی که هنوز ناراحت است عذرخواهی کند، او چگونگی تاثیر رفتارش بر دیگران را درک نمی کند.

 کودک با یادگیری همدلی، شروع به احساس و درک دردی می‌کند که اعمالش در دیگران ایجاد می‌کنند. یادگیری همدلی باعث پشیمانی می‌شود و به او کمک می‌کند در آینده اختلافات را به شکل بهتری مدیریت کند. اگر خشم کودک معطوف به شماست، مثل زمانی که از او می خواهید میز را بچیند و او فریاد می‌کشد، پاسخی نظیر «ما این‌گونه با هم صحبت نمی‌کنیم. همین الان عذرخواهی کن» فقط وضعیت را تشدید می‌کند و باعث می‌شود او نه به خاطر بی‌ادبی با شما، بلکه به خاطر سرزنش شدن احساس بدی کند.

مثلا میتوانید بگویید: «رفتار تو مرا ناراحت کرد. من دوستت دارم، اما اجازه بده چند دقیقه از هم فاصله بگیریم و بعد پیش هم برگردیم».

هنگامی که کودکتان آرام می‌شود، می‌توانید در مورد چگونگی تاثیر رفتارش بر دیگران با او صحبت کنید. با پرسیدن سوال‌هایی در مورد احساس‌های دیگران، به او کمک کنید مثلا از او بپرسید: «اگر این اتفاق برای تو می‌افتاد چه احساسی داشتی ؟» همچنین شما می‌توانید با یادآوری یک موقعیت مشابه برای خودش، به او کمک کنید. «یادته وقتی دوستت سرت داد زد چقدر ناراحت شدی؟ این احساسیه که ممکنه الان سارا داشته باشه.» سپس می‌توانید با هم با استفاده از بارش مغزی روش‌های بهتری برای حل اختلاف پیدا کنید.

یکی از قوی‌ترین ابزارهای آموزشی شما، رفتار خودتان است. فرزند شما در حال تماشای رفتار شماست . اگر زمانی که کودکتان مکالمه را قطع کرد به او تشر زدید، بهتر است بگویید: «متاسفم که به شیوه‌ی بهتری پاسخ ندادم. از این به بعد، زمانی که احساس خستگی کنم یک نفس عمیق می‌کشم تا آرام شوم». این عذرخواهی مراحلی که شما سعی می‌کنید به فرزندتان بیاموزید، یعنی مسئولیت‌پذیری و ایجاد یک برنامه برای دفعه بعد را به او نشان می‌دهد. همان‌طور که او دوباره و دوباره این فرایند را به صورت عملی می‌بیند، کلمات و معنای پنهانی‌شان را درونی می‌کند